Dagboek van een gezinshuisouder

Praktijkverhalen: Dagboek van een gezinshuisouder

De Achtbaan

Langzaam laten we de zomer weer achter ons, de eerste koude natte dagen zijn alweer geweest. Seizoen van dierenparken en attractieparken met alle achtbanen komt weer ten einde. Terugkijkend op onze eerste zomer als gezinshuis voelt het ook als een achtbaan.

De aanloop naar de plaatsing toe leek wel op de wachtrij voor de achtbaan. Enthousiast voor wat er komen gaat, maar ook gezonde spanning en niet helemaal weten wanneer het vertrek is.

Ondertussen werd, zoals elke ochtend in een attractiepark, alles nog even gecontroleerd: zijn alle dingen in huis op orde? zijn wij er echt klaar voor?

Dan is de dag aangebroken van het kennismaken, vooral in het contact met ouders investeren wij veel. Als wij vertrouwen van hen kunnen winnen en hen meenemen in de plaatsing, wordt het hopelijk een minder bumpy ride.

We nemen langzaam plaats in het karretje, we twijfelen nog even: voelt het echt oke?

Oke dan gaan de beugels naar beneden, de laatste checks voordat de kinderen hier komen wonen. Hup en daar gaan we, eerst langzaam: tijd om te wennen, een nieuw huis voor de kinderen, wel samen, voor ons wennen dat we niet meer met zijn tweeën zijn.

Maar al snel neemt de vaart toe, het dagelijkse leven, school, vriendjes, sporten etc.: alles begint. Het voelt als een eerste looping, spannend maar we genieten volop. We doen van alles als gezin voor het eerst en eigenlijk loopt het allemaal mooi op rolletjes.

Dan komt er echter een ‘looping’ aan, het begint allemaal wat stroever te lopen. Het wagentje heeft duidelijk moeite om boven te komen. Trots op dat we met zijn allen boven zijn gekomen, genieten we kort van het moment. Dan schieten we naar beneden. Het is volle bak, veel spanning en stress bij de kinderen, soms uitend in boze buien.

Zoals in elke achtbaan kwam er ook weer een periode van uitvieren om vervolgens weer omhoog te gaan. We gingen op vakantie en mooie ervaringen opdoen, samen herinneringen opbouwen. Onvergetelijke dingen leveren ook stress en spanning op, dus daarmee ook weer diepe dalen. Zo verloopt onze zomer van looping naar looping. Elke looping die gemaakt werd, kwamen we weer uit met meer vertrouwen voor de volgende looping.

De achtbaan is zeker nog niet voorbij, er komt voor ons nog een grote looping aan: onze bruiloft. Maar zoals ook in de achtbaan geeft dit voor een ieder van ons op een andere manier spanning en enthousiasme. Voor nu alle hents aan dek, dan komen we vanzelf wel weer boven om genietend en in volle vaart verder te gaan. 

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *