De juridische context rondom het kind lijkt voor velen te bestaan uit een wirwar van verdragen, wetten, regeling, besluiten en uitspraken. In dit artikel leggen we kort en bondig uit hoe enkele van deze instrumenten zich tot elkaar verhouden en in elkaar grijpen.
In begin jaren negentig ratificeerde Nederland het Internationaal Verdrag voor de Rechten van het Kind (IVKR). Het verdrag heeft als doel specifieke rechten van kinderen te beschermen. Overheden worden hierin aangespoord om nationale wetten te maken die niet in conflict komen met dit verdrag en daarnaast juist om wetgeving te maken die helpen de belangen uit het verdrag te waarborgen.
De vier leidende principes uit dit verdrag:
- het principe van niet-discriminatie (Artikel 2)
- het hoger belang van het kind (Artikel 3)
- het recht op leven, overleven en ontwikkeling ((Artikel 6)
- het recht gehoord te worden en ernstig te worden genomen (Artikel 12)
In 2015 heeft de Wet op de Jeugdzorg plaatsgemaakt voor de Jeugdwet. Deze wet is gemaakt door regering en het parlement De Jeugdwet verplicht sindsdien gemeentes de verantwoordelijkheid voor het beschikbaar stellen van alle vormen jeugdhulp op zich te nemen. De Jeugdwet focust meer op de eigen kracht van de jongeren en hun sociale netwerk en dat zij de regie blijven houden over hun leven.
- Minder snel medicijnen voorschrijven en de zorgvraag terugbrengen.
- Eerder (jeugd)hulp bieden op maat voor kwetsbare kinderen.
- Samenhangende hulp voor gezinnen bieden: 1 gezin krijgt 1 plan met 1 regisseur.
- Meer ruimte voor jeugdprofessionals en minder regeldruk bij hun werk.
De Jeugdwet draagt de minister vervolgens op om nader regels te stellen in een zogeheten ministeriële regeling. In dit geval de Regeling Jeugdwet.
Kwaliteitscriteria geven veldnormen die voor en door gezinshuizen geformuleerd zijn. Het doel van deze criteria is om aan te geven wat de kenmerken zijn van een goed gezinshuis.
